Ik met m'n mooie retro bril...
Even de heuvel opklimmen voor de wat minder standaard foto's met stuk weg op de voorgrond.
Halverwege de middag toch even een stukje in de mist gereden toen we landinwaarts gingen. Normaal is het bij de oceaan mistiger dan landinwaarts, maar deze keer was het andersom (wat uitzichttechnisch natuurlijk super was).
En toen was het weer mooi weer..
Lekker geluncht aan een riviertje.
Het picturesque dorpje Mendocino waar 'Murder, She Wrote' werd opgenomen (zo hoorden we daar - we gingen voor het dorp zelf in eerste instantie)
Overal waren houten watertorens in het dorp.
Toen gingen we het 'laatste stukje' weer landinwaarts richting de snellere 101. Het was eerst echter nog urenlang door giga uitgestrekte wouden waar je niet veel harder kon dan 40 mijl/u.
Meerdere van deze toko's gezien waar van alles uit hout wordt gehakt en verkocht. Helaas hebben we (nog) geen tuin en wordt het lastig om een houten beer mee te nemen naar Nederland.
Na zo veel gezien te hebben en uren, urenlang te hebben gekronkeld was het wel fijn om de laatste stretch van de rit voor die dag lekker weer 65mph te kunnen rijden.
Aangekomen in Eureka gaf de GPS een aantal motels aan in downtown Eureka - we gingen voor de Travelodge. Nu bleek Eureka zelf een verschrikkelijk stadje te zijn, maar dit motel lag echt super dicht bij een supermarkt, de paar mooie huisjes in town en de bierbrouwerij. Mooie was dat we gek zijn van lokale biertjes en in San Francisco drinken we regelmatig 'White Shark' beer - toeval was dat de brouwerij een paar blokken van ons motel lag!
De brouwerij waar we meerdere biertjes geprobeerd hebben, inclusief bier dat niet buiten de brouwerij/bar getapt/verkocht wordt.
Een van de weinige leuk uitziende gebouwen in Eureka (die wij gezien hebben althans) - de Starbucks.
Dag 2 reden we het mistige Eureka uit de zon weer in; over de fraaie 299 landinwaarts. Het bleek een super mooie weg te zijn dat het kronkelen van de Trinity rivier volgde. Wederom een grote afstand te overbruggen en we konden niet hard, maar dat was ook onderdeel van ons lange weekend.
Ook nog wat sneeuw her en daar.
Het bord stond gelukkig omgedraaid - we hadden onze sneeuwkettingen wel mee, maar dit ging toch een stuk relaxter!
Arty foto....
Meerdere riviertjes kwamen ook samen en de weg kronkelde hier regelmatig langs maar ook over over.
Hier zijn we wezen lunchen - aan de snelstromende rivier was het erg relaxed!!
En... we hebben goud gevonden!! Weliswaar weinig waard - alleen maar korrels, maar de ervaring om in het historische goudmijn gebied zelf goud gevonden te hebben was erg cool! De ring hebben we trouwens niet gevonden..
Mooie consternatie - we waren op zoek naar het dorpje 'Whiskeytown' - volgens de bewegwijzering zou dit het zijn (een overgebleven, gesloten grocery store), volgens de navigatie zou het een paar honderd yard terug zijn, op de kruising met de 299. Beiden bleken gelijk te hebben min of meer; het pand was het enig overgebleven deel van het dorp, de kruising was nu offcieel 'het dorp'.
De plek waar J.F. Kennedy een van z'n laatste officiele openingen deed; het openen van het stuwmeer.
Het dorpje Shasta, midden in een state park - hier woonden ten tijde van de Goldrush best wat mensen die werkten in de mijnen of in goud handelden. Nu is er alleen nog maar een museum over in het destijdse gerechtsgebouw (die we even hebben bezocht) en een aantal ruines.
Vanaf Redding reden we verder op de I-5, DE weg die Mexico met Canada verbindt. We konden al mijlen ver onze bestemming van die dag zien: Mt Shasta.
Ons AAA approved motel - stuk beter dan die in Eureka (weliswaar iets duurder). Super uitzicht ook!
Prima motel zoals ik eerder schreef, al deed de verwarming het niet...
Mt Shasta in de morgen; plan was om te gaan hiken halverwege de berg. Helaas zat dat er niet in. Er was teveel sneeuw om zonder langlauf ski's of sneeuwschoenen te hiken. Ook bleek de pas niet meer te doen door puur ijs op de weg zodat onze sneeuwkettingen ook niet meer heel veel zin hadden. De locals hebben vierwiel aandrijving en/of spijkerbanden.
Toch nog een stuk de berg op.
Hier reed een goederentrein; midden in de nacht klonk er een bel en getuter - tot 3 maal toe kwam er een goederentrein vlak voorbij ons motel. Later die dag kruisden we ook spoorlijnen die een muur sneeuw in leidden.
We besloten via highway 44 een omweg te maken via Lassen Volcanic Park - de weg over de vulkaan was dicht maar we konden wel ver komen. We reden uiteindelijk naar Burney's Falls om daar een wandeling te maken.
Doordat het pad onder de ijs lag, moesten we, samen met een paar Amerikanen, naar beneden glijden langs de railing.
Met namen voor de (sociaal) geografen onder de lezers een interessant verschijnsel: water dat 'ontstaat' vanuit de vulkanische rotsen!
Typische vormen van vulkanen in dit Lassen volcanic park.
Dit was zo'n beetje het dichtsbij dat we konden komen bij Mt Lassen - op de voorgrond een ondergesneeuwd meer. Waarschijnlijk willen we hier terugkomen in de zomer (evenals Mt Shasta) voor meer hike tochten e.d. We zijn van plan om in de zomer een lange tocht te maken naar L.A., Las Vegas, Grand Canyon en parken in Utah en/of helemaal naar Vancouver, Canada.
Terug op de I-5 zuidwaarts was het de cruise control aanzetten op 75 mijl per uur en urenlang kilometer pakken terug naar San Francisco!!
Uitzichtjes vanuit de auto..
Aparte heuvels langs de highway tussen de I-5 en de I-80 vlak bij Sacremento.
